Ustaše su u rano jutro 7. februara 1942. godine izvršile pokolj nad Srbima u banjalučkim selima Drakulić, Motike, Šargovac i u rudniku Rakovac, a, prema do sada prikupljenim zvaničnim podacima, ubijeno je najmanje 2.300 ljudi, među kojima i 551 dijete.

Pod komandom natporučnika Josipa Mišlova i fra Vjekoslava Filipovića iz takozvanog “Tjelesnog zdruga Ante Pavelića”, ustaše iz Zagreba i Banjaluke ubijale su Srbe bez ijednog ispaljenog metka – sjekirama, noževima i krampovima.

U romanu “Drakulići” pokojnog banjalučkog novinara Jovana Babića, koji je godinama istraživao ovaj zločin, ističe se da pokolj nad srpskim stanovništvom u selima oko Banjaluke 1942. godine predstavlja genocid.

Plan pokolja, prije kojeg su čak potrovani psi u tim selima – da ne bi najavili dolazak ustaša, razradio je stožernik za Hrvatsku krajinu Viktor Gutić zajedno sa fratrom Nikolom Bilogrivićem, dok se po monstruoznosti zločina istakao zloglasni fra Filipović, piše u ovom romanu.

U dokumentima, čak i onim iz ustaških izvora tadašnje Nezavisne Države Hrvatske, navedeno je da je zločin u ovim banjalučkim naseljima bio najveći pokolj učinjen u samo jednom danu.

Prvi spomenik žrtvama ovog pokolja podignut je 1965. godine, a od 1991. godine svake prve nedjelje prije godišnjice stradanja služi se parastos u naselju Drakulić.

Jovanka Gavrić, jedna od potomaka žrtava ustaškog pokolja, rekla je da je njenom ocu Vladi Vasiću na današnji dan 1942. godine ubijena cijela porodica.

“Moga oca Vladu su zarobili i poslali u logor u Njemačku, a kada se vratio ovdje nikoga nije našao. Teško je ovo proživljavati svake godine, ali moramo oučuvati sjećanje na njih”, rekla je Gavrićeva.

Obilježavanje stradanja u banjalučkim selima Drakulić, Motike i u rudniku Šarkovac organizuje svake godine godine Odbor Vlade Republike Srpske za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova.