Član Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu od 1991. do 1995. godine Patrik Bario izjavio je da je agonija Srba u Sarajevu u ratnom periodu i kampanja terora koju je organizovala SDA podsjećala na NDH i da je opstanak Srba bio neskriveno ugrožen.

Patrik Bario

Bario je naveo da je status Srba degradiran na status odmetnika i oni su brutalno napadani, naročito u mnoštvu zatvora koje su vodili SDA i njeni politički partneri.

“Jedan od specifičnih aspekata ove kampanje terora bilo je upravo stvaranje široke mreže zatvora u kojima su počinjena najgora zvjerstva”, rekao je Bario za “Glas Srpske”.

On je istakao da činovi nasilja nad Srbima nikada nisu kvalifikovani kao ono što oni i jesu, kao ratni zločini, zločini protiv čovječnosti i djela genocida, te da su počinioci ovih zločina nad Srbima imali koristi od izuzetne popustljivosti sudija i često su prolazili potpuno nekažnjeno.

Bario je naveo podatke po kojima je u Sarajevu je od 1991. do 1995. godine ubijeno oko 3.000 srpskih civila i da je u istom periodu 1.665 srpskih civila teško povrijeđeno.

On je dodao da je prijavljen nestanak otprilike 800 Srba iz dijela Sarajeva pod kontrolom SDA, ali je broj nestalih Srba vjerovatno veći od toga, te da do danas još nije pronađeno oko 260 Srba.

“Bošnjački zvaničnici iz SDA uložili su ogromne napore da prikriju zločine počinjene nad srpskim građanima i koristili su se svim sredstvima kako bi spriječili da se iskopavanja završe”, rekao je Bario.

On je istakao da nestali Srbi ne smiju biti zaboravljeni i da potraga mora biti nastavljena.

Bario je rekao da su od Dejtonskog sporazuma skrnavljenja pravoslavnih crkava i groblja u Sarajevu postala pravilo i često se poklapaju sa pravoslavnim praznicima.

“Crkve se redovno vandalizuju. Na srpskim grobljima grobnice se i dalje uništavaju ili prskaju bojom. Srbi, čak i mrtvi, u Sarajevu se smatraju nepoželjnim, te ne mogu čak ni da počivaju u miru u gradu za koji se tvrdi da je multietnički i da u njemu vlada tolerancija”, naglasio je Bario.

Prema njegovim riječima, ako je referendum iz 1992. bio uzrok rata, Dejtonski sporazum iz 1995. godine bio je direktni uzrok velikog egzodusa Srba iz Sarajeva i Dejtonskim sporazumom Srbi su žrtvovani, te nisu imali drugog izbora osim onog između kofera i mrtvačkog sanduka.

Bario je naglasio da su srpske žrtve rata i ratnih mučenja u muslimanskom dijelu Sarajeva i šire istovremeno i žrtve različitih oblika diskriminacije na međunarodnom nivou, jer je “druga strana medalje bila demonizacija Srba”.

“Rezultat viktimizacije muslimana bila je demonizacija ne samo srpskog rukovodstva, već i cijelog srpskog naroda. Klevetanje i dehumanizacija Srba pokretali su mržnju prema njima, lišavajući ih bilo kakvog oblika saosjećanja prema njima i opravdavajući sve mjere prinude koje su im nametnute”, naveo je Bario.

On je konstatovao da više od 25 godina nakon završetka rata novine i dalje bez pogovora objavljuju bošnjačku propagandu devedesetih godina 20. vijeka, te da tu podmuklu propagandu predstavljenu pod maskom zabave ne treba potcjenjivati.

“Zapadna beletristika i industrija zabave u potpunosti je usvojila bošnjačku propagandu u svim svojim produkcijama /televizijskim serijama, igranim filmovima, romanima, pjesmama…/”, dodao je Bario.