Sudbina svih uništenih srpskih naselja u Podrinju je slična – sva su bila meta iznenadnih napada njihovih komšija iz susjednih muslimanskih sela, navedeno je u Memorandumu o ratnim zločinima i zločinu genocida u istočnoj Bosni /opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica/ protiv Srba od aprila 1992. do aprila 1993. godine, autora Milivoja Ivaniševića.

Podrinja

Brežani

Brežani kod Srebrenice, većinski srpsko selo, 271 Srbin, pet Muslimana, napadnuto je 30. juna 1992. godine, kada je ubijeno 19 mještana srpske nacionalnosti.

Ubijen je Miloš /Rade/ Novković /1956/, koji je pronađen sa odsječenom glavom i tako je sahranjen.

Ubijeni su i Radovan /Đole/ Petrović /1923/, Dostana Lazić /1919/, Đuka /Pavle/ Lazić /1935/, Vidoje /Pavle/ Lazić /1937/, razapet i spaljen, Kristina Lazić, spaljena u svojoj kući, Milenko /Ilija/ Dragičević /1974/, Ljubomir /Milenko/ Josipović /1975/, Miloš /Vlado/ Krstajić /1937/, Pero /Vlado/ Krstajić /1935/, Stanko /Luka/ Milošević.

Među ubijenima su Vidoje /Milovan/ Milošević /1974/, Milivoje /Dragiša/ Mitrović /1930/, Stanoje /Milivoje/ Mitrović /1963/, Milisav /Mika/ Rankić /1947/, spaljen u svojoj kući, Dragosav /Milisav/ Rankić /1974/, spaljen u svojoj kući, Mirko /Milisav/ Rankić /1972/, takođe spaljen u svojoj kući, Milomir /Vladislav/ Stevanović /1946/, Dragan /Stjepan/ Stjepanović /1961/.

Selo je spaljeno i uništeno. Sva stoka je odvedena, a bilo je više od 200 krava.

Napad na Brežane počinili su muslimani koji su identifikovani. Nekima su očevi bili ustaše. Imena su navedena u Memorandumu. Niko nije osuđen za ova zlodjela ni nakon što su prošle gotovo tri decenije.

O napadu je svjedočio mještanin Milorad Marjanović.

Zagoni

Zagoni /Bratunac/, selo sa većinski srpskim stanovništvom /480 Srba, 103 muslimana/. Napadnuto je nekoliko puta i prošlo kao selo Loznica.

Napadi 5. jula i 12. jula 1992. godine imali su posebno tragične posljedice kada je ubijeno više od 20 mještana: Ljubica /Milovan/ Milošević /1939/, Miloš /Jovan/ Milošević /1932/, Rada /Ilija/ Milošević /1968/, koja je masakrirana, Čedomir /Blagoje/ Tanasijević /1942/, Rajko /Sreten/ Gvozdenović /1927/, Dragoljub /Miladin/ Gvozdenović /1954/, Blagoje /Milorad/ Gvozdenović /1944/, Rada /Radoje/ Gvozdenović /1973/, te Mileva /Milorad/ Dimitrić /1912/.

Ubijeni su i Marko /Mitar/ Dimitrić /1974/, Matija /Stevan/ Jašinski /1940/, Miodrag /Ilija/ Malović /1943/, Mihajlo /Jefta/ Mihajlović /1951/, Dušanka Paunović /1954/, ubijena teškim čekićem, Milovan /Mirko/ Dimitrić /1962/, Miodrag /Jakov/ Jovanović /1952/, Dušan /Živojin/ Milošević /1963/, Đorđe /Aleksa/ Milošević /1934/, Vidosav /Branko/ Milošević /1968/, Dragiša /Milko/ Milošević /1963/ i Miodrag /Milko/ Milošević /1970/.

U napadu na Zagone učestvovali su mještani okolnih muslimanskih sela, koji su identifikovani. Imena su navedena u Memorandumu. Niko nije osuđen za ova zlodjela ni nakon što su prošle gotovo tri decenije.

Selo je opustošeno i spaljeno.

O događajima su svjedočili Tatomir Gvozdenović, Miladin Gvozdenović, Dragan Gvozdenović, Božana Gvozdenović i Goran Krstić, svi iz sela Zagoni.

Milivoje Ivanišević je autor Studije o ratnim zločinima i zločinu genocida u istočnoj Bosni /opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica/ protiv Srba od aprila 1992. do aprila 1993. godine, koja je na inicijativu predsjednika SR Jugoslavije Dobrice Ćosića preimenovana u Memorandum jugoslovenske Vlade, dokument koji je dostavljen UN, Stejt departmentu, Komitetu za spoljne poslove Senata, te Ciji 1993. godine.

Dokument je na adrese u Vašington odnio profesor Darko Tanasković, a tadašnji jugoslovenski ambasador pri UN Dragomir Đokić Memorandum je uputio generalnom sekretaru UN.