U građanskom ratu u BiH, vojska pod kontrolom vlasti Alije Izetbegovića u Sarajevu je u martu 1995. godine pokrenula snažnu ofanzivu na Vojsku Republike Srpske na Majevici i Vlašiću, 40 dana prije isteka četvoromjesečnog primirja, zaključenog uz posredovanje bivšeg predsjednika SAD DŽimija Kartera.

Snage muslimanskog lidera Alije Izetbegovića, pisca “Islamske deklaracije”, konstantno su tokom tri i po godine rata u BiH kršile primirja, jer je muslimanska strana zavisila od zapadne vojne i političke pomoći.

Ova primirja, nekad kraća a nekad duža, muslimansko-hrvatska koalicija koristila je za pripremanje novih i žešćih ofanziva.

Bivši američki predsjednik DŽimi Karter stigao je u mirovnu misiju na poziv tadašnjeg predsjednika Republike Srpske Radovana Karadžića.

Slijedeći primjere slovenačkih i hrvatskih separatista u Sarajevu je još 1. marta 1990. godine osnovana “Patriotska liga” kao vojno krilo SDA. Godinu dana kasnije, 31. marta 1991. godine, takođe u Sarajevu, osnovana je prva muslimanska paravojna formacija “Zelene beretke”.

Muslimanske paravojne formacije slijedile su “Islamsku deklaraciju” Alije Izetbegovića, koja je 1984. prevedena u SAD, 1987. u Turskoj, a 1988. godine u Beogradu, na srpski jezik. “Islamska deklaracija” predstavlja osnovu islamskog fundamentalizma i radikalizma.

Muslimani su početkom 1992. godine imali oko 100.000 naoružanih vojnika. Želeći da ostvari svoj cilj, nezavisnu i unitarnu BiH, Alija Izetbegović sklapa savez sa Hrvatima.

Istovremeno sa organizovanjem muslimanskih formacija počinje formiranje vojnih snaga Hrvata. U Ljubuškom je 3. januara 1992. godine formiran štab Hrvatskih odbrambenih snaga sa oko 5.000 vojnika, mahom naoružanih pješadijskim oružjem.

Nešto kasnije, na prijedlog Tuđmanovog ministra odrane Gojka Šuška, formirano je Hrvatsko vijeće odbrane – HVO.